วันเสาร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ภาพเก่า



 







วัฒนธรรมไทย

จากอดีตกาลที่ผ่านมา ความเป็นเอกลักษณ์ของ สยาม (ไทยในปัจจุบัน) ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก
ไม่ว่าจะเป็นในด้าน เศษฐกิจ การดำเนินชีวิต โลกทัศน์ ที่หมุนไปตามวงโคจรของโลกไหม่
สิ่งหนึ่งที่เห็นและผิดไปแบบเห็นกับตา และได้ยินกับหู นั้นคือ วัฒนธรรม ขณบธรรมเนียม ประเพณีต่าง

ขณบธรรมเนียม  อย่างเช่นการไหว้ และรับไหว้  เดี๋ยวนี้แทบจะเลือนลางจางหายไปเสียแล้ว
เราจะสังเกตุง่าย จากการไหว้ของเด็กนักเรียน หรือเด็กทั่วไปที่อาจจะไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้เท่าไร
จากคำว่า สวัสดีครับ สวัสดีคะ ก็จะมาเป็น หวัดดีคับ หวัดดีคะ  ดีมิดีจะเหลือแค่ ดีคับ ดีคะ 
การไหว้ ก็จะไหว้แบบ ขอผ่านที  พอมาถึงเมื่อคิดที่จะไหว้ ก็ไหว้เลย โดยไม่ใส่ใจว่า 
จะต้องวางของหรือแก้วสเลอปี้ที่อยู่ในมือเสียก่อน ก็เลยจัดการไหว้มันซ๊ะทั้งแก้วสเลอปี้นั้นแหละ
เท่านั้นยังไม่พอ หากลองย้อนกลับไปดูวิธีการไหว้ ในศาลานุกรมการไหว้ให้ดี จะรู้ว่า คุณจะต้อง
ไม่มีอะไรในมือ  ไหว้ผู้ใหญ่ ไหว้ัยังไง ไหว้ผู้น้อยไหว้ยังไง  เดี๋ยวนี้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องนั้น
ขอให้ได้ไหว้ไว้ก่อน เป็นอันว่า ฉั้นไหว้แล้ว  

ก็ไม่ได้ถึงกับที่จะเสื่อมหายไปเสียทีเดียว เพราะว่าก็ยังมีเยาชนบางส่วน
หรือสถาบันครอบครัวบางครอบครัว ที่ยังคงรักษา ธรรมเนียมนี้ไว้ไ้ด้อย่างดี
ก็ยังถือย่าไม่เสียหายมากมายอะไร แต่หากเราและท่าน เลิกใส่ใจเรื่องนี้
มันก็จะค่อยเลือนหายจากไปโดยไม่ใยดี และอาจไม่กลับมา....